ادوارد کورتس یا به طور دقیق ادوارد لئون کورتس [Edouard Léon Cortès] نقاشی فرانسوی بود که در سبک پست‌امپرسیونیسم کار می‌کرد. ازآن‌جا که تمِ نقاشی‌های ادوارد کورتس عمدتاً صحنه‌های مختلف شهر پاریس بودند و نقاشی‌های‌اش با روح و روان بازی می‌کردند، به او لقب شاعر پاریسیِ نقاشی دادند. در این نوشتار به همراه یکدیگر ابتدا مروری مختصر بر زندگی ادوارد کورتس خواهیم داشت و پس از آن با هم غرق خواهیم شد در نقاشی‌های ادوارد کورتس – یا بهتر است بگویم نقاشی‌های دل‌انگیز ادوارد کورتیس.
زندگی ادوارد کورتس
ادوارد کورتس در ششم ماه آگوست سال 1886 در 20 مایلی شرق پاریس، در منطقه‌ی Lagny-sur-Marne، به دنیا آمد. والدین او دودمانی اسپانیایی داشتند و حتی پدر-اش نقاش سلطنتی اسپانیا بود. کورتس در سال 1914، در 28 سالگی، با Fernande Joyeuse ازدواج کرد و مدتی بعد از او صاحب یک دختر شد. البته 4 سال بعد همسر-اش درگذشت و کورتس با خواهرزاده‌ی او ازدواج کرد.
در کل کورتس زندگی آرامی داشت و جز مدتی کوتاه که مجبور شد در ماه‌های نخستین جنگ جهانی اول در پیاده‌نظام فرانسه مشغول شود، همواره به‌مثابه‌ی شخصی صلح‌دوست زندگی کرد – و واقعاً کمتر هنرمند و خصوصاً کمتر نقاشی بوده که صلح‌جو و طالب دوستی میان انسان‌ها نباشد.
ادوارد کورتس 83 سال عمر کرد و دست‌آخر در سال 1969 دیده از جهان فروبست. در منطقه‌ی تولد او در حال حاضر یک خیابان به نام‌اش وجود دارد.
ویدئویی کوتاه از نقاشی‌های ادوارد کورتس به همراه موسیقی اریک ساتی
برای مشاهده‌ی لیستی کامل‌تر از بهترین نقاشی‌های ادوارد کورتیس از قسمت انتهایی این نوشتار استفاده کنید.
چند نکته در مورد ادوارد کورتس
چند نکته در مورد ادوارد کورتس نقاش بگویم و پس از آن با هم به تماشای نقاشی‌های او بنشینیم:
1- کورتس از همان سال‌های نخست زندگی به نقاشی روی آورد و تا پایان عمر هم درگیر نقاشی بود. جمله‌ای معروف از او در بسیاری مکان‌ها و زمان‌ها نقل می‌شود با این مضمون که «من از و برای نقاشی زاده شده‌ام».
2- با وجودی که ادوارد کورتیس در سال 1899، یعنی در 13 سالگی نخستین نقاشی رسمی خود را با نام La Labour منتشر ساخت و در نزد مردم و کارشناسان فرانسه بسیار ستوده شد، تقریباً در سه دهه‌ی آخر زندگیاش بود که نقاشی‌های‌اش در آمریکای شمالی به نمایش درآمدند و البته مورد استقبال هم واقع شدند.
3- یک بار یک روزنامه‌نگار از ادوارد کورتیس پرسید آیا شاگرد Luigi Loir [نقاش فرانسوی] است یا خیر که ادوارد پاسخ داد: «Non, seul élève de moi-même»، نه، من صرفاً شاگرد خودم هستم.
4- کورتیس نقاشی در شب را دوست نداشت و درعوض بسیار به نور خورشید و کلاً نقش نور در نقاشی اهمیت می‌داد. در جایی از او نقل شده که:
“I do nothing but paint. I stand in front of my easel at around eight in the morning; from twelve to two I eat lunch and rest, and I paint in the afternoon till dusk, because I don’t like artificial light. That gives me eight to ten hours a day to paint”
من کاری جز نقاشی‌کشیدن نمی‌کنم. حول و حوش ساعت 8 صبح جلوی سه‌پایه‌ی نقاشی‌ام می‌ایستم و نقاشی می‌کشم. از 12 ظهر تا 2 ناهار می‌خورم و استراحت می‌کنم و بعدازظهر تا غروب نقاشی می‌کشم، چراکه از نور مصنوعی هیچ خوشم نمی‌آید. این به من روزانه 8 تا 10 ساعت فرصت برای نقاشی‌کشیدن می‌دهد.
5- کورتس چنان شیفته‌ی نقاشی بود که در جایی گفت:
I will die happy if I am in front of my easel
من خوشحال خواهم مُرد اگر در برابر سه‌پایه‌ی نقاشی‌ام بمیرم.
بهترین نقاشی‌های ادوارد کورتس
برای مشاهده‌ی نقاشی‌ها در اندازه‌ی بزرگ روی نقاشی کلیک کنید.
